Από το άρθρο 60 + 1 Γράφει: Κατερίνα Τσεμπερλίδου Αναδημοσίευση από το www . tsemperlidou . gr Βλέπω ότι ο πλανήτης έχει μοιραστεί (σε ίδιο ποσοστό;) σε αυτούς που δίνουν και σε αυτούς που παίρνουν. Και οι μεν και οι δε νιώθουν την ίδια χαρά στο ρόλο τους. Οι μεν γιατί προσφέρουν, οι δε γιατί εισπράττουν ο,τιδήποτε. Δεν ξέρω σε ποια πλευρά είναι οι τυχεροί, γιατί βρέθηκα στην πλευρά αυτών που η προσφορά τους κάνει ευτυχισμένους. Το να προσφέρεις το χρόνο σου, την αγάπη σου, το ενδιαφέρον σου, τη φροντίδα σου, το κάτι πολύ παραπάνω στη δουλειά σου, τους πόρους σου, τον ώμο σου για παρηγοριά, τους δύο ώμους για στήριγμα, είναι προσωπική εσωτερική ανάγκη. Σε προηγούμενες εποχές, δεν το είχα καταλάβει ως ανάγκη. Θεωρούσα αυτονόητο ότι η ζωή είναι ένα δούναι και λαβείν. Ό,τι δίνεις, παίρνεις. Θεωρούσα, λοιπόν, ότι δίνοντας απεριόριστη αγάπη και ενδιαφέρον θα την πάρω πίσω. Λες και η ποσότητα ή η συχνότητα της προσφοράς του άλλου, θα έπρεπε να αντισ
