Thili-esti

Από το άρθρο 60 + 1 Γράφει: Κατερίνα Τσεμπερλίδου Αναδημοσίευση από το www . tsemperlidou . gr Πόσο εύκολα ξεχνάς τον εαυτό σου όταν πέφτεις στην άβυσσο των δυσάρεστων! Σαν να μην έχεις πια αξία! Είσαι τόσο αφοσιωμένος στην αποτυχία, στην απώλεια που σου έτυχε, στο λάθος που έκανες, στην απόρριψη που κατάπιες, στην επίθεση που σου έκαναν και τη δέχτηκες υποφέροντας σιωπηρά, ώστε τη στιγμή αυτή, τις ώρες της πτώσης σου, να ξεχνάς ποιος είσαι! Ταυτίζεσαι με το χάλι, σαν να είσαι εσύ η καταστροφή. Σαν να είσαι εσύ η αποτυχία, το λάθος, η απόρριψη, τα λόγια του κατήγορου, η απώλεια η ίδια! Μπαίνεις μέσα σε μια παράσταση και χάνεις τον εαυτό σου, γίνεσαι εσύ το δράμα που παρακολουθείς παίζοντας το ρόλο του έργου. Ξεχνάς ποιος είσαι. Αν ήμουν 14 ετών θα ήθελα κάποιος να μου πει: «Να θυμάσαι πάντα ότι είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος! Ό,τι κι αν σου συμβαίνει, δεν σε αλλάζει! Είσαι πάντα αυτός που κάνει όνειρα, ο άνθρωπος που διψάει για το καινούργιο,

Από το άρθρο 60 + 1 Γράφει: Κατερίνα Τσεμπερλίδου Αναδημοσίευση από το www . tsemperlidou . gr Τελειώνοντας το Δημοτικό, σου φαίνονται ατελείωτα τα «υπόλοιπα» χρόνια σπουδών. Έτσι κι αλλιώς η λέξη «μαθαίνω» είναι συνυφασμένη στα μυαλά μας με τη λέξη «σχολείο». Νομίζουμε ότι με το τέλος των σπουδών στα θρανία, ολοκληρώσαμε την υποχρέωσή μας για μάθηση. «Ουφ!» Εκπνέουμε με ανακούφιση ότι τελείωσαν τα χρόνια της «ταλαιπωρίας» μας και ο καταναγκασμός μας. Ναι, γιατί τα χρόνια που θέλουμε να παίζουμε, τα περνάμε αναγκαστικά στα θρανία (αφού τότε το μυαλό έχει την ευελιξία του σφουγγαριού), και μαθαίνουμε ό,τι επιβάλλει το πρόγραμμα του Υπουργείου, χωρίς καλά – καλά να καταλαβαίνουμε, σε ορισμένες περιπτώσεις, την ουσία της διδασκαλίας ορισμένων μαθημάτων (που τα κοροϊδεύουμε κιόλας). Όμως η ουσία της μάθησης είναι η περιέργεια, η ανάγκη να βγεις από το δεδομένο σου μικρόκοσμο, η χαρά του να ανοίξει το μυαλό σου και να αναπτυχθεί. Αν τα «ξέρεις